Η Ελληνική σχιζοφρένεια

Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα του οικονομικού τρόμου αναδύεται περήφανη η Ελληνική πολιτιστική ασθένεια. Είναι υπερβολικό να υποστηρίξει κανείς πως ο σύγχρονος Έλληνας συμβιώνει παράλογα με την σχιζοφρενή του φύση?Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά τους.

Ηττοπαθείς και μεμψίμοιροι ,οι Έλληνες ,θύματα των Ελλαδιτών έθεσαν την χώρα τους σε μία ιδιαίτερα δύσκολη αλλά και περίγελη κατάσταση. Όμως ακόμα πιο μεμπτά και τραγελαφικά αδυνατούν να οργανώσουν μια έγκυρη αντίδραση,η οποία θα δώσει ένα τέλος σε αυτήν την παραλογία. Φταίνε οι ξένοι ,τα συμφέροντα και οι τρόικες?Οι μίσθαρνοι πολιτικοί και οι ρουφιάνοι?Τα κυκλώματα της εξουσίας και οι υπερδυνάμεις?Όλοι αυτοί λοιπόν καλά έκαναν ότι έκαναν,γιατί στην χώρα αυτή βρήκανε πρόσφορο έδαφος για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους. Ο μοναδικός υπαίτιος του Ελληνικού δράματος είναι ο ωχαδερφιστής ξένιος Ελλαδίτης,ο οποίος επέτρεψε και επιτρέπει άκριτα και αλόγιστα στον καθένα να έρθει και να κλέψει,να μηχανορραφήσει και να υπονομεύσει το κάθε τι Ελληνικό.

Δεν είναι λογικό λοιπόν η χώρα να απειλείται με αφανισμό?Γιατί πολύ πριν την οικονομική ύφεση προήλθε η πολιτιστική με αποτέλεσμα την φυσιοποίηση ενός Ελλαδίτη ,ο οποίος ελάχιστα γνωρίζει αλλά και ενδιαφέρεται για την χώρα του.

Έτσι λοιπόν πλάστηκε το πολιτιστικό συνονθύλευμα του σύγχρονου Έλληνα. Διότι μολονότι νοιώθουν Έλληνες οι κάτοικοι της Ελλάδος,Έλληνες δεν είναι. Δεν κατανοούν την Ελληνική γλώσσα,οι περισσότεροι μάλιστα την αγνοούν. Δεν λαμβάνουν Ελληνική παιδεία,δεν έχουν Ελληνική θρησκεία,κοινωνική δομή,αρχέτυπα,αρχιτεκτονική,αισθητική,επιστήμη,πολιτική μα πάνω απ όλα τρόπο σκέψης. Τότε για ποια Ελλάδα μιλάμε?

Νεφελοβατώντας πολλοί θα υποστηρίξουν πως η Ελλάδα έχει μία τεράστια ιστορία και με το πέρασμα των αιώνων ορισμένα στοιχεία αλλοιώθηκαν άλλα εμπλουτίστηκαν και αντικαταστάθηκαν με νέα ,καλύτερα. Περιέργως όμως η χώρα αυτή είναι γνωστή και σεβαστή διεθνώς για έναν πολιτιστικό πλούτο,που όμοιος του και εφάμιλλος δεν υπήρξε ποτέ στην παγκόσμια ιστορία. Αλλά αυτή είναι μία άλλη πικρή ιστορία.

Αδυνατώντας όμως να αποποιηθεί την Ελληνική του φύση,ο Ελλαδίτης βιώνει μια οξύμωρη πολιτιστική σχιζοφρένεια. Ομιλεί νέο ελληνικά,δηλαδή μια ευτελή απλοποίηση της γλώσσας του αφού είναι πνευματικά ανίκανος να κατανοήσει την πρώτη. Αποσπάζεται μια ξένη θρησκεία,κοινωνική δομή,αποκλειστικά αλλοδαπά αρχέτυπα, αντιδάνεια αρχιτεκτονικής και αισθητικής και πάνω απ όλα βιώνει δίχως πολιτική ζωή. Όλα τα παραπάνω δεν αποσκοπούν σε τίποτα περισσότερο από το να πλάσουν και να φυσιοποιήσουν ένα έθνος το οποίο δεν έχει τίποτα για το οποίο να πολεμήσει. Ο καθένας θα κοιτάξει να βολέψει τον εαυτό του, αφού ουσιαστικά δεν υπάρχει κοινή μοίρα και πνοή,δεν υπάρχει ομοψυχία.

Γιατί αν ο Έλληνας κατείχε μία έγκυρη πολιτιστική συνείδηση,δεν θα επέτρεπε να υποπέσει η περήφανη του χώρα σε μία τόσο θλιβερή κατάσταση.

Αν λοιπόν ο πολίτης βρίσκεται με της πλάτες απέναντι στο κράτος,στην χώρα,στους νόμους και τους θεσμούς,στις αξίες και εν τέλει στο ήθος είναι μόνο διότι αδυνατεί να δημιουργήσει ένα κοινωνικό σύνολο άξιο και συνετό. Αποσπάται από μία άθλια κοινωνική πραγματικότητα. Κάθε κοινωνία όμως αποτελείται από ανθρώπους και αν ο κάθε Έλλην δεν πράξει για να αναβιώσει την χώρα του αυτή θα χαθεί.

Να γίνει σαφές πως όταν μιλάμε για την αρχαία Ελλάδα,αυτό δεν σημαίνει πορεία προς την αρχαιολατρεία,γιατί ο οπισθοδρομισμός είναι όχι μόνο λανθασμένος αλλά και επικίνδυνος. Είναι απλά επιτακτικός ο ευθυγραμμισμός ενός χρόνια εκτροχιασμένου μυαλού. Μήπως έχουμε πάρει ένα λανθασμένο μονοπάτι εξέλιξης?Τα πρώτα δυσοίωνα αποτελέσματα έχουν ήδη αρχίσει να διαφαίνονται αλλά υπάρχει ακόμα ελπίδα.